Hi guys! We zijn inmiddels een paar weken verder en ik ben nu ongeveer 1,5 maand bezig met intermittent fasting. In deze nieuwe blog zal ik vertellen hoe me dat tot nu toe bevalt. Ik pik er wat dingetjes uit die voor mij lijken te werken, maar ik vertel ook eerlijk over mijn strubbelingen. Is dit de eerste blog die je van mij tegenkomt? Lees dan eerst even het vorige deel over mijn intermittent fasting ervaring, waarin ik mezelf voorstel:
Ook de afgelopen tijd zaten we natuurlijk nog in quarantaine, dus wat dat betreft was het iets makkelijker om een structuur aan te brengen. Hebben jullie dat ook? Dat je veel beter een routine volhoudt nu er weinig onverwachte dingen gebeuren? Geen spontane lunch, geen avondjes op stap, geen vrijdagmiddagborrel. Wat dat betreft was het een goede beslissing om juist in deze tijd te beginnen met iffen.
Desalniettemin heb ik de eerste maand echt wel behoorlijk last gehad van dat hongergevoel. Vooral ‘s ochtends tegen het einde van mijn vast. En dan bedoel ik niet alleen een knorrende maag, maar ook een zeurende hoofdpijn en zelfs een lichte duizeligheid. Mijn lichaam had duidelijk zoiets van waar ben je in vredesnaam mee bezig, Roos? De eerste paar weken heb ik me regelmatig overgegeven aan dit gevoel door toch iets lichts te eten. Meestal rond half 11, terwijl mijn doel eigenlijk is tot 12 uur alleen water en koffie te drinken.
Mijn lichaam moest duidelijk nog even wennen aan de nieuwe omstandigheden. Wat mij op een gegeven moment enorm hielp was het drinken van thee! Daar was ik eigenlijk nooit zo dol op, maar ik heb het echt ontdekt in deze periode. Inmiddels heb ik er een heel ritueel van gemaakt. Zodra ik uit bed kom zet ik meteen een hele pot thee (zwart of groen, net wat ik in huis heb) en hier kan ik lekker de hele ochtend mee tutten. Heerlijk!
Het werkt afleidend. Een lekker kopje warme thee (zonder suiker uiteraard) terwijl ik mijn mail check bijvoorbeeld. En dat voor iemand die altijd alleen maar koffie heeft gedronken! Iets dat ik overigens nog steeds doe hoor, maar ik maak dan bijvoorbeeld een cappuccino tijdens mijn eetvenster. Zo heb ik meteen iets om naar uit te kijken. En het was in mijn geval sowieso niet erg om wat minder koffie te nuttigen.
Inmiddels is het hongergevoel zo goed als verdwenen. Met name de afgelopen twee weken gaat het vasten me prima af. Ik merk meteen al dat het me vooral in de avond veel meer rust geeft. Normaal trok ik regelmatig een zak chips, popcorn of zoetigheid open net voordat ik naar bed ging. Slecht, I know. En dan lag ik even later met een volle buik (en een schuldgevoel) naar het plafond te staren omdat ik niet kon slapen.
Maar nu trek ik gewoon heel duidelijk een grens bij 20 uur ‘s avonds, na het avondeten. Ik zorg dan wel echt dat ik voldoende gegeten heb, zodat ik geen trek krijg tijdens het Netflixen (btw ik kijk momenteel het tweede seizoen van Dead To Me, dikke aanrader!). Maar ik heb het idee dat ik die zak chips voorheen vooral uit gewoonte en verveling pakte, want ik mis ‘m helemaal niet.
Ik ben wel heel erg benieuwd hoe het straks gaat als alles weer normaal is. Als we ons huis weer uit mogen en ik weer gewoon ga werken, sporten en yogaën. Want ja, dan komen ook de leuke etentjes en de avondjes uit weer om de hoek kijken. En ik heb zomaar het idee dat mijn zorgvuldig opgebouwde routine dan onder zware druk komt te staan. Zoals het er nu naar uitziet gaat Nederland op 1 juni weer zo goed als open, dus je komt het te weten in mijn volgende blog!
See you next time!
Rosalie is 28, freelance journalist en woont samen met haar vriend in Amsterdam. In april 2020 begon ze met intermittent fasting. Ze houdt een gastblog bij voor deze site over haar ervaringen.
Lees ook: Gastblog Rosalie #1: Mijn Intermittent Fasting Ervaring